„Wszystko, co żyje, niech chwali Pana! Alleluja.” (Ps 150, 6)

Chwała musi być bardzo ważna, skoro Pan rozkazał, aby chwaliło Go wszystko, co żyje. I
powtórzył to setki razy w Piśmie świętym – przynajmniej 248 razy!

Jeżeli
żyjesz, to masz chwalić Pana! Chwała określa to, co kryje się w sercu i ma być
wyrażona na głos – ona musi „wyjść” z twoich ust. Nie chodzi tu więc o cichą
medytację. Według jednego ze słowników „chwalić” to: „cenić, zachwalać wartość
czegoś; wyrażać aprobatę lub podziw dla; gloryfikować chwałę kogoś…”. Słowo to
zawiera w sobie: aprobatę, szacunek lub pochwałę. Ma konotację gloryfikowania,
uznania oraz wychwalania:

• gloryfikowanie – oznacza
  oddawanie wielkiej (czasami aż nadmiernej) chwały;
• uznanie – to otwarte wyrażanie
  silnego poparcia, jak np. poprzez głośny aplauz, owację itp.;
• wychwalanie – oznacza
  wywyższanie lub wzniosłą pochwałę.

Ponieważ
chwała odnosi się do Jezusa, jest On jej w pełni godzien! Duch Święty pomaga
nam „wychwalać” Jego wartość. Bez Jego dzieła odkupienia nigdy nie moglibyśmy
zostać zbawieni! Gdy zaczniemy Go poznawać, wyrażanie uznania i podziwu dla
Niego powinno nam przychodzić bez wysiłku.

W Starym
Testamencie w języku hebrajskim istnieje wiele słów (przynajmniej dziewięć) na
określenie chwały, jednak najczęściej stosowany jest wyraz halal. Słowo to
stanowi rdzeń wyrazu alleluja, który oznacza wezwanie do oddawania Bogu chwały.
Drugim wyrazem często stosowanym dla wyrażenia chwały jest tehillah. Obydwa
słowa mają to samo znaczenie, z tą tylko różnicą, że tehillah oznacza chwałę
przy akompaniamencie pieśni. Słowo Boże setki razy przypomina nam, abyśmy Go
chwalili.

A oto
definicja słowa halal według angielskiego słownika wyrazów biblijnych: „jaśnieć,
szczycić się, zrobić widowisko; zachowywać się hałaśliwie i głupkowato, szaleć
z zachwytu; świętować; emanować światłem; dawać w małżeństwie”. Jak widać z
tych przykładów, chwała Pana typu halal to coś więcej niż tylko podnoszenie
rąk! Mamy „zrobić widowisko”! A to wymaga zaangażowania całej naszej istoty,
ducha, duszy i ciała. Z chwały bije „światło”, „cześć”, które moim zdaniem
wskazują na „gody Baranka” (por. Ap 19, 9). Według pastora Randiego Leschnera
(duchownego żydowskiego pochodzenia), który przeprowadził badania na temat
chwały i znaczenia halal, w Piśmie świętym dla określenia chwały oddawanej Panu
– w siedemdziesięciu procentach przypadków użyte są słowa halal i tehillah.
Chodzi o to, że kiedy Słowo Boże mówi o chwaleniu Pana, Bóg przeważnie ma na
myśli halal lub tehillah. Jak często oddajesz Mu chwałę, która wyraża się przez
halal lub tehillah?

A oto
definicja halal, jaką podaje pastor Randi Leschner:

„Czcić Boga
z entuzjazmem i patosem, w sposób jasny i świetlisty, szczycąc się Nim i
przechwalając, w hałaśliwy i głupkowaty sposób, ośmieszając się, pragnąc
wyglądać jak osoba niezdrowa na umyśle, jak ci, którzy się upili i chwilowo
stracili zmysły, wielbiąc Boga”.

Po raz
kolejny widzimy, że oddawanie Bogu chwały halal jest czymś więcej niż tylko
podnoszeniem rąk. Wielbimy, krzyczymy, skaczemy, kręcimy się wkoło, klaszczemy,
tańczymy, wirujemy, podskakujemy, biegamy! Jesteśmy głośni i wyglądamy na
pijanyc  tak jak w dzień Pięćdziesiątnicy!

Wszystko to
sprzeciwia się naszemu pragnieniu, by wyglądać „godnie”. Takie uwielbienie
zdecydowanie wymaga od nas wyjścia z naszej strefy bezpieczeństwa. Przeniesie
nas ono z królestwa ciała do królestwa Ducha, kiedy zapominając o sobie,
będziemy chwalić Boga w sposób, w jaki On nas o to prosi. Przejdziemy od skoncentrowania
się na sobie do skoncentrowania się na Bogu, a z naszych zdrojów wypłyną
strumienie. Chwała halal i tehillah to śmiertelny cios zadany naszemu obrazowi
siebie! Pomoże nam ona wyzwolić się od opinii ludzi, a skupić się tylko na NIM.
W atmosferze najwyższego uwielbienia nie ma miejsca dla nieprzyjaciela i to
jeden z powodów, dla których w chwale halal i tehillah kryje się tak wielka
moc. W momentach duchowej ciemności, w kryzysie, w czasie próby – mamy
możliwość przeniesienia się do królestwa Ducha i otrzymania Jego słowa
pocieszenia, wolności, zachęty oraz strategii działania, które nam pozwolą
ruszyć do przodu! Pamiętajmy, że jesteśmy ludem, który jest nieustannie
atakowany (por. Ef 6, 17). Nieprzyjaciel posługuje się swoją taktyką i
knowaniami, aby nas powstrzymać przed szerzeniem królestwa Bożego, by panowało
ono na ziemi tak, jak w niebie.

Kiedy w
Psalmie 100 Słowo Boże mówi, abyśmy wstępowali wśród hymnów w Jego przedsionki,
użyte jest słowo tehillah. Inaczej mówiąc, mamy wchodzić w Jego przedsionki z
szaloną, entuzjastyczną chwałą, wychodząc na idiotów w oczach tych, którzy na
nas patrzą! Kiedy wielbimy Boga w sposób, w jaki On tego wymaga, rozprawiamy
się z naszym obrazem siebie, zadajemy śmiertelny cios naszemu egoizmowi i
uzależnieniu od opinii ludzkiej. A co otrzymujemy w zamian? JEGO! Dlatego warto
to zrobić!

W Psalmie 22
napisane jest, że Bóg przebywa w chwale swego ludu, a do określenia chwały
użyte jest tam słowo tehillah (por. Ps 22, 3). Znaczy to, że Bóg zamieszkuje w
chwale typu tehillah, a nie w „słodkiej chwale”, która daje nam poczucie
bezpieczeństwa. Istnieją też sytuacje odpowiednie do wyrażania „słodkiej
chwały”, ale szalona, entuzjastyczna chwała jest tym, co wprowadza nas w Jego
obecność i przemienia atmosferę wokół nas. Naszą reakcją na zstąpienie Pana
jest uwielbienie.

W Psalmie
149 to właśnie chwała typu halal i tehillah staje się mieczem obosiecznym,
który przepędza nieprzyjaciela. W walce duchowej skuteczna jest jedynie chwała
halal i tehillah! Przepędza ona nieprzyjaciela

z naszego
otoczenia. Aby go pokonać, musimy posługiwać się językiem jako bronią przeciwko
nieprzyjacielowi i ogłaszać „najwyższą chwałę” Boga.

W 61.
rozdziale Księgi Izajasza szatą zbawienia, jaką Pan nam daje, jest szata z
tehillah! Oto strój, jakiego On pragnie dla swojej Oblubienicy! Kiedy chwalimy
i wielbimy Boga tak, jak On tego od nas wymaga, musi nastąpić „zmiana szat”.
Pozbądźmy się naszych podartych łachmanów przekonania o własnej sprawiedliwości
i egoizmu, a przyodziejmy się w płaszcz chwały, abyśmy się stali promienną,
wojowniczą oblubienicą naszego Króla!

W Drugiej
Księdze Kronik to właśnie oddawanie Panu chwały typu halal sprawiło, że
objawiła się chwała Boża, to znaczy potężna obecność Pana, której można
doświadczyć za pomocą zmysłów (por. 2 Krn 5, 13-14). Ukazuje ona Jego cześć,
godność, majestat, bogactwo i pełnię. W królestwie chwały dzieją się cuda i
znaki! Dlatego jej potrzebujemy!

W tej samej
Księdze Kronik, w rozdziale 20. wspaniałe zwycięstwo, jakie Bóg dał królowi
Jozafatowi nad trzema wrogimi armiami, przyszło przez chwałę halal i tehillah.

Musimy
odebrać nieprzyjacielowi te sposoby chwalenia i wielbienia Boga, których on nas
pozbawił, a są nimi np. taniec, klaskanie w dłonie i okrzyki. Biblia
wielokrotnie wymienia taniec jako formę chwalenia i wielbienia Boga. Oto kilka
cytatów, mówiących o tańcu:

„Biadania
moje zmieniłeś mi w taniec; wór mi rozwiązałeś, opasałeś mnie radością, by moje
serce nie milknąc psalm Tobie śpiewało. Boże mój, Panie, będę Cię wysławiał na
wieki.” (Ps 30, 11)

„Niech
chwalą Jego imię wśród tańców, niech grają Mu na bębnie i cytrze.” (Ps 149, 3)

„Dawid wtedy
tańczył z całym zapałem w obecności Pana…” (2 Sm 6, 14).

Świat skradł
nam ten wspaniały sposób chwalenia Pana. Taniec został stworzony dla Niego! My
zostaliśmy dla Niego stworzeni, należymy do Niego, ponieważ On wykupił nas od
nieprzyjaciela za cenę swojej krwi! Czyż nie będziemy Go chwalić całym sobą?
Odbierzmy nieprzyjacielowi taniec i używajmy go tak, jak Bóg to zaplanował – do
wielbienia Króla królów!

źródło:
Uwolnij Swoje źródła – Maria Vadia s. 24- 28 |